Μια φορά κι έναν καιρό

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα παιδάκι που είχε φτιάξει έναν χιονάνθρωπο και το παιδάκι μόλις πήγε για ύπνο κοίταξε από το παράθυρο και ο χιονάνθρωπος ήταν ζωντανός και τότε το

παιδάκι βγηκε έξω να δει τον χιονάνθρωπο αλλά ο χιονάνθρωπος δεν υπήρχε. Τότε το παιδάκι πήγε μέσα στο δωμάτιο του και είδε έναν μεγάλο χιονάνθρωπο και ο χιονάνθρωπος του είπε:

Κρυώνω πολύ έξω. Αμα με κρατήσεις στο δωμάτιο σου θα σου χαρίσω ένα μαγικό μολύβι. Με το μολύβι θα μπορεις να γράφεις και αυτό θα διορθώνει τα λάθη σου. Πρόσεξε μόνο τι θα γράψεις.

Τι γράφεις μπορεί να προκαλέσει θυμό σε άλλους, ή χαρά. Μπορεί να αλλάξει τον κόσμο. "Ana πήρε το μαγικό μολύβι. Τότε έγραψε τα μεσάνυχτα στην πλατεία της πόλης"

But writing in the town square at midnight is suspicious activity and Ana was already under observation so nobody but she was surprised when she was rounded up the next morning.

"Wake up, Ana. Ana!" a loud yell woke her up at the most incovenient hour. Rolling her body in the bed sheet, she spat on the intruder's face. That had to be it.

Small yellow plus signs surrounded the intruder. Ana, realizing that she had spat not on an enemy but a teammate, told them: "You're all powered up, get in there." Spit covered, he

Grabbed soap and water to clean up. He had to be presentable! His axe was there in its secret place to ward off more accidental spit. Ana cleaned herself up too. The Axeman cometh,

the Axeman asketh for your taxes, and what are you gonna do? Refuse? It didn't matter to him how clean Ana was, he was there to get the money or cause some bodily harm. But Ana had

an ace up her sleeve. "Do your worst." The Axeman heaved his mighty ax above his head. Then with a simple flick of the wrist Ana pulled out a feather and tickle him into submission